Inmiddels is ook al Delhi achter de rug en zit ik op de derde dag van het tweede vrijwilligers project. -----ALLEEN-----. Naja als enige Nederlander dan. Mis Gosse om mee te lachen en alle ervaringen mee te delen. Ik moet deze nu zelf delen en dat is even wennen.
Maar wat vind ik het heerlijk hier. Jodhpur the blue city is prachtig. Tis dat ik mijn familie en vrienden mis en ik ervan uit ga dat ik toch ook wel een beetje gemist word, maar anders was ik hier gebleven.
Gosse en ik zeiden in Calcutta nog tegen elkaar: "leuk dat we het gezien hebben dat India, maar we hoeven hier nooit meer terug te komen". En nu wil ik hier niet meer weg. Gek is dat hè? Soort Indian dream denk ik dan maar. Toen ik vanmiddag over straat liep irriteerde ik me niet maar genoot ik juist van alle drukte, al die mensen en dieren.-----Heerlijk.-----
Nu het vrijwilligerswerk. We zijn vandaag en gister naar een schooltje hier in de buurt geweest. Spelletjes gedaan met de kinderen en wat engels geleerd. Lastig hoor. De kinderen spreken geen woord engels, dus het is voornamelijk handen en voeten werk. De drie Koreaanse chicks die bij de vrijwilligers groep zitten kunnen ook niet zo goed engels. Zoals meneer Te Boekhorst (mijn engels docent op de middelbare) ooit tegen mij zei: "Andor, jou engels is net zo goed als mijn chinees, bapi pangang en niet meer." Dit geldt dus voor de Koreanen in dit geval. Hartstikke aardig verder, daar niet van, maarja toch een beetje lastig. Gelukkig kunnen de Indische begeleiders van het project wat beter engels.
Een dag als vandaag ziet er als volgt uit. 'S ochtends vertrekken we naar de school waar we de rest van de dag zullen spenderen. Als we aankomen staan de kinderen ons al vol verwachting op te wachten. Eerst spelen we wat spelletjes als zakdoekje leggen niemand zeggen en nog vele andere. Daarna is het tijd voor les. Ik heb altijd het genoegen om de jongste kinderen les te geven, wat hartstikke leuk is, maar ook verschrikkelijk vermoeiend. Deze kinderen spreken geen woord engels en herhalen alles wat je zegt. Zelfs toen ik me introduceerde herhaalden ze allemaal in koor: "My name is Andor." En doe dan maar eens een lesje engels. Moeilijk. Maar met veel geduld en af en toe een lerares die de kinderen tot bedaren brengt gaat het nog best goed. Als afsluiting doen we altijd nog een spelletje en dan is het tijd voor de lunch. Voor de kinderen is de schooldag dan afgelopen, maar wij mogen nog even door. Het schooltje kon namelijk wel een likje verf gebruiken, dus in de middag komen de handen uit de mouwen en wordt er druk geschilderd. Educatieve schilderingen weliswaar. Van alfabet tot rekenschema, de muren worden vol gekladderd. Een grote make-over voor de school. En het ziet er nu dan ook fantastisch uit.