Kolkata of Calcutta

Calcutta. Call het maar kut ja.
Eergisteravond aangekomen op Calcutta airport. Prepaid taxi geboekt. Dit houdt in dat je van tevoren bij een loket al betaalt voor de reis en dat je de taxi chauffeur alleen nog wat fooi hoeft te geven. Helemaal prima. Nu is het zo dat Calcutta heel wat inwoners heeft. 15 Miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Dit zorgt er dus ook voor dat het verkeer eigenlijk constant vast staat. Vanaf het vliegveld was het 18,2 kilometer naar de straat waar wij dachten een hotelletje te kunnen vinden. In de lonely planet (soort reisgids van India) van Gosse stond namelijk dat deze buurt de backpackersghetto van Calcutta is. Op dit soort momenten moet je vertrouwen in de goedheid van de mens groot zijn. Want zodra de taxi begon te rijden hadden we geen idee waar we naar toe gingen. Voor het zelfde geld rijdt die vent een achterbuurt van Calcutta in. Nou en dan mag je blij zijn als je je onderbroek nog mag houden.
Maar na wat schietgebedjes kwamen we gelukkig toch aan op plaats van bestemming. Sudderstreet, Kolkata. Zo'n grote straat was het nou ook weer niet, maar hotelletjes in overvloed. Het geluk was met ons, want er kwam gelijk een vreselijk irritante Indier naar ons toe die ons wel alle hotelletjes wilde laten zien. Hij was niet echt goed voorbereid want het enige wat die over elke hotel te zeggen had was: "Very clean room, very clean". En hoe vaak we hem ook vertelde dat we het zelf wel uit gingen zoeken, hij bleef ons maar volgen. Niks maakte ons dan ook blijer dan, dat we na het bekijken van een hotelkamer, weer buiten kwamen en zagen dat die vent ons stond op te wachten om weer achter ons aan te lopen en over elk hotel hetzelfde te zeggen.
Uiteindelijk hadden we een hotel gevonden wat ons wel wat leek. Bijzonder aan dit hotel was dat the room very clean was. Prima kamertje, alleen toen ik neer plofte op het bed brak ik haast m'n stuitje. Het scheelt niet veel met op de vloer slapen, maar het is wat. We zijn niet meer naar buiten gegaan en hebben lekker op ons mini tv'tje naar Skyfall gekeken.
Gister ging de wekker om half 9, want we hadden een druk programma. Als eerste zouden we de New Market gaan bezoeken. Komen we daar aan, blijkt die gesloten. Vervolgens wilde we met de metro naar de brug waar Calcutta bekend om staat, rijdt de metro pas om twee uur...
Dus toen maar even rondgelopen door het buurtje waar ons Hotel ligt. Omdat dit een vrij toeristisch gebied is zijn er veel verkopers van van alles en nog wat. Van verlepte aardbeien tot zonnebrillen, van Calutta t-shirts tot neppe gucci troep en van marihuana tot hasjiesj. En vooral die laatste verkopers zijn het vervelendst. "Hello my friends, you want marihuana or hasjiesj"... en dat zo'n 10 keer. Ze blijven het maar vragen ook al zeg je de hele tijd dat je t niet hoeft. Erg vervelend. Terwijl we het rondje aan het lopen waren zijn we gelijk maar ons treinticket gaan boeken met als bestemming; Bodh Gaya. De plek waar Boedha de geniale ingeving voor het Boedhisme kreeg.
De enige plekken die we nog konden boeken waren slaap plekken. Eerste of tweede klas, geen idee. Voor 250 rupees per persoon was het gepiept. Een reis van 9 uur over een afstand van 460 kilometer. We gaan 't mee maken.
Na het boeken was het tijd voor lunch. En aangezien we alleen maar indisch hadden gegeten de afgelopen tijd, hadden we wel trek in wat westers. Tja, dan beland je al snel bij de KFC. Maar zoals alles hier in India was ook de KFC niet normaal. Er waren namelijk alleenmaar dove werknemers. Goed en leuk om te zien dat ze ook werkgelegenheid maken voor mensen met zo'n soort handicap. Voor 250 rupees hadden we een menu. Na onze plofkipburger en plofkippoot naar binnen gewerkt te hebben was het dan toch tijd om de brug te gaan bekijken. Het was twee uur, dus de metro's reden. Net als heel Calcutta waren ook de metro's overbevolkt; met een kleine aanloop kon je jezelf erin beuken en als de deuren weer open gingen werd je eruit gelanceerd. Gelukkig hoefden we maar een halte, dus dat scheelde.
Aangekomen bij de metro halte waren er twee uitgangen, noord en zuid, welke zich vervolgens weer opsplitsten in nog eens 3 uitgangen. Het enige wat wij wisten was dat we de noord uitgang moesten hebben. Welke van de drie? Geen idee. Op ons gevoel maar eentje gekozen en vervolgens gaan lopen. En niet zo maar een stukje, een tering end. Uiteindelijk bij de rivier aangekomen... lag de brug een kilometer verderop. We zijn maar op een bankje gaan zitten, hebben het hele zooitje van een afstand bekeken. Paar petoties in het water geflikkerd en gedacht: zoek het naar uit met je brug, wij zitten hier prima. En dat zaten we ook. We zaten namelijk in een soort opgeknapt plantsoentje met leuke bankjes aan het water. In het water zwom nu en dan wartafval voorbij en kraaien scheten een vergane boot onder. De overkant was niet te zien door de hoeveelheid smog en door deze zelfde hoeveelheid smog kon je recht de zon in kijken. Al met al heerlijk dus.
Op dit bankje zijn we dan ook tot een conclusie gekomen. Er werd namelijk gevraagd of we al medelijden hebben met de mensen hier. Nou nee, want die Indiërs verpesten het zo ongelofelijk erg voor zichzelf. En natuurlijk zijn er die het echt slecht getroffen hebben, maar over het algemeen voeren ze amper wat uit en verneuken hun eigen land. En dat klinkt misschien als een harde conclusie, maar dat is het beeld wat wij ervan krijgen. En tuurlijk zullen we als we thuis komen dankbaarder zijn voor alles wat wij hebben en dat het allemaal zo schoon is. Maar als ze hier een beetje hun best deden zou het al een heel wat schelen.
Wat we ons ook bedachten op dat bankje was dat het besef er waarschijnlijk helemaal niet is. Waarschijnlijk weet 3/4 van dit land niet eens dat de aarde opwarmt en de rest boeit het misschien helemaal niet. En dan is het lastig om daar verandering in te brengen.
Het laatste wat we bedachten was dat het misschien handig was om de terugreis naar ons hotel in te zetten, omdat we hier liever niet in het donker wilde rondlopen. Op de terugreis hebben we bedacht dat Nickel het rijkst van ons allemaal gaat worden, want over de toekomst moet natuurlijk ook gepraat worden. Terug in het hotel hebben even de beentjes laten rusten om vervolgens weer op stap te gaan voor de volgende westerse maaltijd. Pizza! En niet zomaar pizza, nee, Domino's pizza! Mee genomen en onder genot van een filmpje opgekaand. Verschillende films gekeken en uiteindelijk tegen 1e gaan slapen.