Taj Mahal

Vanuit Varanasi ging de reis verder naar Agra. Agra is voor Indiase begrippen een niet zo'n hele grote stad en elke tourist zou het aan zich voorbij laten gaan zei het niet dat de o zo geweldige Taj Mahal hier staat. Ook voor ons dus de enige reden om hier naartoe te gaan.
Op het station stond de tuctuc chauffeur ons al op te wachten. En niet zo even ook. Onze trein zou namelijk om 06:05 aankomen, maar kwam pas om 09:45 aan. Die arme vent had dus al die tijd op ons moeten wachten en was dan ook zeer blij ons eindelijk te zien. De bedoeling was dat hij ons naar een hotelletje op 5 minuten loopafstand van de Taj Mahal zou brengen. Alleen net als elke andere tuctuc chauffeur had ook deze vriendjes die een ander hotel bezaten. Het zou zoals altijd fantastische zijn en de rooms waren er very clean. Hij bracht ons naar het hotel van zijn vriendjes. Het hotel was net drie dagen open. Alles was splinternieuw en zag er spik en span uit. De normale prijs voor een kamer was 3500 rupees per nacht, maar omdat we studenten waren mochten we wel voor 2000 rupees een nachtje komen slapen. De kamer was prachtig alleen het hotel lag ver van de Taj Mahal, had geen wifi in de kamers en had geen restaurant.
We baalden er wel van want de man van het hotel in Varanasi, die de tuctucdriver voor ons geregeld had, had gezegd dat deze tuctucdriver ons naar het eerder genoemde hotel zou brengen. Maarja, we hadden ingecheckt en zaten al ruim een half uur in de kamer. Uiteindelijk heeft Gosse de moed bij elkaar gegrepen, is naar beneden gegaan en heeft gezegd dat we toch echt naar dat andere hotel wilden. Natuurlijk waren ze een beetje verontwaardigd, dat zei dan maar zo.
Het andere hotel had dan wel niet zulke mooie kamers, maar wel wifi en een rooftoprestaurant met uitzicht op de Taj. 'S avonds hebben we dan ook lekker op het dak gezeten en prima gegeten.
Omdat we in heel India behalve Hein nog geen Nederlanders waren tegen gekomen, praten we over van alles en nog wat en over alles en iedereen hardop er vanuit gaand dat niemand ons verstaat. Dit leverde die avond een vrij ongemakkelijke situatie op. Tijdens het eten spraken we over het vrouwelijk schoon en meer mannenpraat. Toen we een tijdje niks tegen elkaar zeiden schoof een vrouw voor ons iets haar stoel naar achter en zei: "jullie mogen best doorpraten hoor". We schrokken ons eigen het leplaserus. Ik zal niet in detail treden maar wat we allemaal gezegd hadden, was nie best. En toen begon het ongemakkelijke gesprek. Om maar wat te zeggen zei Gosse: "Huh, o, ben je ook Nederlands?". Gelukkig was deze "vrouw" de kwaadste niet. Ik zeg "vrouw" omdat ze pas 26 was, maar chick of meid klinkt ook weer zo denigrerend. Ze was nog bezig met haar studie en zat voor stage zes maanden in India. Ze was amper Nederlanders tegen gekomen en had dan ook vol genot naar ons gesprek zitten luisteren. Ze was heel wat gewend zei ze, want ze had vier jaar in een studentenhuis gewoond met 20 jongens en negen "wijven" in Leiden. We raakten aan de praat en uiteindelijk was het al met al hartstikke gezellig. Rond een uurtje of acht ging ze er weer vandoor want ze moest haar trein halen.
De volgende ochtend was het Taj tijd. Voor de entree van de Taj Mahal moet je een kleine 750 rupees per persoon neerleggen. Kei duur, vonden wij. De Taj was kleiner en minder indrukwekkend dan we verwacht hadden. We hadden dan ook wel een hoge verwachting aangezien elke Indiër de Taj de hemel in prijst. Veel heb ik dan eigenlijk ook niet over te vertellen. Zoals elke toerist hebben we belachelijk veel foto's gemaakt, maar daar bleef het ook bij.
'S avonds vertrok onze trein naar de volgende destination alweer. New Delhiiiiii.